Wij kijken altijd naar televisie vanuit ons eigen zicht. De televisie oordeelt niet, heeft geen bewustzijn en kijkt niet terug. De televisie beïnvloedt ons op een bepaalde manier en speelt met onze emoties. We laten een mengelmoes van beelden en geluiden op ons afkomen en onze gezichtsuitdrukkingen passen zich aan op hetgeen wat we waarnemen. En ondertussen zappen we verder.
Ze maakt me aan het huilen. Niet van verdriet, maar van teleurstelling, schaamte en frustratie. Gelukkig is er die knop waar ik in tegenstelling tot het gehuil, met plezier op klik. Uit. Dit is mijn blog over mijn relatie met Televisie en waarom ik de spreekwoordelijke vierkante ogen van haar krijg. Mijn blog over de verseksing van de Nederlandse televisie van tegenwoordig en waarom bepaalde zenders/programma’s het virus zijn die aan de ondergang van ons medium genaamd Televisie meewerken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten