Binnenkort is het weer zover. Het WK staat weer voor de
deur en ook voor mijn televisie. Je kunt zappen wat je wilt, maar aan de kleur
oranje zal je niet ontkomen.
Nederland is weer in de ban van de oranjekoorts. In
vrijwel ieder programma, op iedere zender en in vrijwel alle commercials op
televisie doet men iets leuks rondom het WK en het oranjegevoel. En ‘iets leuks’
moeten we maar even als relatief begrip beschouwen. Ik ben niet de persoon die
zichzelf als voetbalfanaat of juist als voetbalhater wilt positioneren, maar
een tikkeltje over de top vind ik het allemaal wel. Ik vind het leuk om het
Nederlands elftal tijdens het WK te zien spelen hoor. Maar die kermis eromheen
vind ik eerlijk gezegd best wel overdreven.
Als ik televisie kijk, waan ik me in een achtbaan op de
kermis. Het omhoog takelen van mijn karretje is als de spanning die wordt
opgebouwd rondom het WK. Ik moet overgeven, maar ik hou me in. Op het hoogste
punt hoor ik het startsignaal van de scheidsrechter die aangeeft dat de
wedstrijd gaat beginnen. En vanaf dat moment gaat het letterlijk en figuurlijk
alleen maar omlaag en omhoog en over de kop.
Na het WK zal mijn televisie gelukkig weer normaal
functioneren. Niet alleen oranje, maar ook al die andere miljoenen kleuren
zullen worden weergegeven op dat Full HD scherm.
Die metaforische achtbaan heb ik trouwens niet helemaal overleefd.
Ik heb toch moeten overgeven. En juist nèt op het enige merchandise artikel dat
ik van het WK had. Maar ik ga niet sparen voor een nieuwe hoor. Echt niet. Over
een tijdje is iedereen alweer vergeten dat ze überhaupt bestonden en kijken
mensen je alleen maar raar aan als je zegt dat je nog zo’n ding thuis hebt
liggen. Nee. Dat juichpak gaat lekker naar de kringloopwinkel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten