Klop, klop, wie is daar?

Vanaf maandag is ‘Achter Gesloten Deuren’ weer op televisie. Een programma dat niet bepaald mijn favoriet is. Sterker nog, ik heb er een hekel aan. Even wat achtergrondinformatie voor de mensen die het niet kennen: Achter Gesloten Deuren is een reality programma waarbij allerlei anonieme geheimen van Nederlanders worden verzameld. Vervolgens wordt het geheim omgetoverd tot een leuk en spannend verhaal in de vorm van een reconstructie.

Achter Gesloten Deuren zegt het zelf al. Het betreft persoonlijke geheimen die achter gesloten deuren plaatsvinden. Inderdaad. Die deuren zitten op slot. En dat is niet voor niks zo. Maar nee, de redactie van Net5 kan geen genoeg krijgen van alle smeuïge verhalen. Net5 haalt als het ware de sloten van al deze deuren.

Afgezien van het belabberde acteerwerk en de achterlijke reconstructies, zijn er eigenlijk nog twee groepen mensen waar ik met mijn hoofd niet bij kan. En dat zijn de mensen die deze verhalen/geheimen naar de redactie van Net5 sturen en de mensen die naar het programma kijken en denken dat het allemaal gewoon echt is.

Ik hoop gewoon één ding en dat is dat de redactie van Net5 gewoonweg geen verhalen/geheimen meer ontvangt. Zou wel leuk zijn als nou alle sloten worden vervangen en dat niemand weet waar de sleutels zijn. Dan komt Net5 gewoon voor de gesloten deur te staan.

De haarscherpe beleving.

Haarscherp beeld is een eigenschap van de moderne televisie die vanzelfsprekend is geworden. We kijken er niet meer van op. Niet alleen live beelden, maar ook geanimeerde en gemanipuleerde beelden lijken zó echt, dat het haast eng wordt. Maar hoe maken wij als mensen nog onderscheid tussen echte beelden en datgene wat nep is? En kunnen wij tegenwoordig nog überhaupt verschil zien tussen hetgeen wat op televisie te zien is en hetgeen wat je waarneemt op straat en in de natuur.

Allemaal best bizar als je er langer over gaat nadenken. En het televisiebeeld van vandaag de dag ís ook bizar. Naast Full HD schermen bestaan er sinds enige tijd Ultra HD schermen. Schermen waarbij de pixels gewoonweg niet te zien zijn. Animaties, manipulaties en andere trucages zorgen, in combinatie met het Ultra HD scherm, voor een ultra realistische ervaring voor het oog.

Het volgende filmpje van LG, dat voor velen misschien al bekend is, laat zien hoe je het menselijk oog voor de gek kan houden. Geen optische illusie, maar gewoon een klein voorproefje van Ultra HD in de vorm van een prank.

De Rijdende Rechter.

Na al dat geklaag en gefrustreerd gedoe even een programma uitlichten dat wat mij betreft een prijs verdient. Het serieus bedoelde programma, met serieuze buren die serieuze conflicten en ruzies hebben. En dan wordt natuurlijk ‘De Rijdende Rechter’ gealarmeerd. Een serieus bezoek van meester Visser waarbij uiterst serieus wordt gekeken naar de soms irrelevante, soms muggenzifterige en soms zeurderige klachten waar de betreffende buurman of buurvrouw mee worstelt. Het is ook allemaal niet gemakkelijk, naast andere mensen wonen.

Serieus grappig. Dat is wat ik vind van De Rijdende Rechter. Hieronder mijn top drie van de grappigste zaken (en buren) vol tuinhekjes en millimeters die meester Visser voor zijn neus heeft gekregen. Dit is mijn top drie en daar moet u het mee doen.

1) Vishengel ellende.

2) Wispelturigheid ten top.

3) Eigenhandige doe-het-zelf'er.

Pionnen in de rimboe.

Een letterlijke en figuurlijke afvalrace vol proeven en eliminatierondes. En dat allemaal op een onbewoond eiland, in de jungle of een andere middle of nowhere. De kandidaten worden geestelijk en lichamelijk op de proef gesteld tijdens het avontuurlijke verblijf. Tijdens het spel leven de deelnemers afgezonderd van de buitenwereld, terwijl de buitenwereld naar hen kijkt. Als pionnen in de rimboe.

‘Expeditie Robinson’, ‘Ik Ben Een Ster, Haal Me Hier Uit!’ en ‘Atlas’ zijn avonturenseries waarbij, hoe kan het ook anders, BN’ers in het middelpunt staan. Inderdaad. Weer die BN’ers. Ik volg de drie genoemde spelshowseries niet, maar ik weet nu al wat ik er niet leuk aan vind. Inderdaad. De BN’ers.

Wanneer je bijvoorbeeld meedoet aan een programma als Expeditie Robinson, vereist het spel niet alleen geestelijke en lichamelijke kracht. Je moet het spel strategisch en tactisch kunnen spelen. BN’ers kunnen vast en zeker strategisch en tactisch spelen, maar ze zullen altijd de camera in hun achterhoofd houden.

De camera laat de reputatie en het imago van de BN’er zien. Best belangrijk voor de BN’er. De BN’er speelt eigenlijk twee spellen. Het tweede spel is namelijk het spel van populariteitsgehalte-waarborgen. Ze willen leuk overkomen voor de buitenwereld.

Ik pleit daarom voor avonturenseries zonder BN’ers. De gewone burger begint het spel namelijk bij nul. De buitenwereld en de camera weet namelijk (nog) niks over de deelnemers. Niemand heeft (al) een reputatie of imago en niemand houdt rekening met de camera en de buitenwereld. Ze doen niet mee om leuk gevonden te worden door het publiek. Ze doen mee om het spel te winnen.

Ik zoek een nieuwe tv.

Op zoek gaan naar een nieuwe televisie. Voor sommigen een beslissing die snel gemaakt is, maar voor sommigen ook een ontzettend lastige opgave. Je wordt doodgegooid met vergelijkingswebsites en je gaat scheel kijken van de specificaties. Tweakers - 'Het kleinste detail kan de grootste reden zijn bij het kiezen van een televisie', maar de hamvraag blijft: ‘Welke wordt het?’

Zoals ik al zei, zijn er (te) veel websites die je helpen bij het maken van de juiste keuze voor een televisie. Als complete televisie dummy/leek is het zelfs makkelijk om een televisie te vinden die bij jou past.

En dat passen is gelijk één van de eisen/criteria waar je op moet letten. Over het formaat (het aantal inch) van een televisie wordt namelijk vaak te kortzichtig over gedacht. Want groter is beter en groter is mooier. Nee. Niet dus. Je moet het formaat van je nieuwe televisie aanpassen aan het formaat van je woonkamer en de inrichting daarvan. Klinkt logisch. Maar bij mensen die in een flatje wonen en een televisie hebben van maatje bioscoop, denk ik toch dat het ‘logische’ gedeelte niet is aangekomen. Dat je situaties krijgt waarbij mensen vragen of je nieuw behang hebt en waarop jij (voor de zoveelste keer) antwoordt met: ‘Nee dat is de tv.’

Naast het formaat heb je uiteraard nog criteria als het merk, de prijs, het aantal pixels en ga zo maar door. Maar nee, ik ga daar niet mee door. Eén tip; Mocht je toevallig iemand zijn die op zoek is naar een nieuwe televisie, kijk dan eens op www.tweakers.net onder de categorie ‘Televisies’. Een overzichtelijke en gebruiksvriendelijke website die je stap voor stap meeneemt naar jouw ultieme tv. En nog één tip; Kijk niet alleen naar specificaties. Reviews zeggen vaak veel meer.

De grootste truc is misschien wel de tijd nemen en het geduld hebben tijdens het zoeken en kiezen. Want iedere knuppel kan een televisie kopen, maar niet iedere knuppel kan een bioscoop beginnen. Behalve bij MTV Cribs.

Tijdloze televisie.

Het aanpassingsvermogen van de televisie is groot. De televisie is tolerant en televisieprogramma’s gaan voortdurend met de tijd mee. Maar zijn er televisieprogramma’s die zich niets hoeven aan te trekken van tijd? Bestaat er televisie die gewoon ‘tyf op’ zegt tegen hetgeen wat het mainstream publiek wilt? Is er eigenlijk iets als tijdloze televisie?

Opzoek gaan naar tijdloze televisie is een hele opgave. Daar heb ik geen tijd voor. Om het mezelf iets makkelijker te maken, filter ik het geheel even tot een bepaalde categorie; Comedy. Waarom comedy? Naast het feit dat ook comedy met de tijd meegaat, bevat comedy iets tijdloos.

De kunst van comedy is om niet alleen een breed publiek te laten lachen, maar ook om van de humor geen momentopname te maken. De humor moet iets magisch bevatten. Iets waardoor het niet alleen toen grappig was, maar ook nu, straks en later. Misschien is magisch ook wel een verkeerd woord. Maar wat is dan de formule voor tijdloze comedy op televisie?

Dat weet ik niet. Maar wist Elvis Presley na zijn eerste liedje al dat hij de King Of Rock And Roll zou worden? Wist hij toen dat zijn liedjes nu nog geluisterd zouden worden door een zeer uiteenlopend publiek? Wist hij toen dat zijn muziek door de tientallen jaren heen zo tijdloos zou worden? Ik denk het niet.

Tijdloosheid is kunst en heeft misschien ook wel gewoon met smaak te maken. Tijdloos kan tenslotte ook smaakloos zijn. Ik vind in ieder geval dat Animal Crackers van André van Duin niet tijdloos is. Het is geen kunst. Na één keer kijken en één keer lachen wordt het flauw en weet je wel genoeg. Maar wat is dan wel kunst? Wat is dan wel tijdloos?

Nogmaals, dat weet ik niet. Ik weet wel dat ik vind dat vrijwel alle sketches van Van Kooten & De Bie en Jiskefet een vorm van comedy op televisie is die tijdloosheid, humor en kunst uitstraalt. Maar wie ben ik om dat te bepalen? En wie weet hoe je de nieuwe King Of Rock And Roll wordt? En wie weet hoe je tijdloze televisie maakt? Tijden veranderen, maar misschien zal de tijd het leren.

Ik heb niet gekeken naar...

Even een korte opsomming van drie ontzettend populaire programma’s met opvallend hoge kijkcijfers. Drie programma’s waar honderdduizenden mensen gisteren naar keken, behalve ik.

Ik heb niet gekeken naar Krasse Knarren. Waarom? Omdat ik niet echt geloof in nostalgie. Nostalgie. Een aspect waar het in het programma grotendeels om draait. De goede oude tijd weer tot leven wekken en mooie herinneren herleven en delen met 4 andere BN’ers. Of zij zijn te oud of ik ben gewoon te jong. Omroep Max ligt denk ik te ver van me af. Ik kan er (nog) niet naar kijken.

Ik heb niet gekeken naar Hollandse Zaken. Waarom? Ik vind de manier van vragen stellen en een debat leiden van Cees Grimbergen gewoon irritant. Daarnaast vond ik het onderwerp nou niet echt iets hebben, waardoor het mijn interesse wekte. De overgang is namelijk niet iets waar ik me direct of indirect druk over maak.

Ik heb niet gekeken naar het EK Atletiek. Waarom? Sport op televisie trekt me sowieso niet echt. Daarnaast bevat atletiek zóveel verschillende onderdelen en categorieën dat ik totaal geen indicatie heb van wanneer iemand goed of minder goed presteert. Atletiek is ook vaak iets waar je in je eentje naartoe werkt. Best knap hoor, maar mijn voorkeur gaat meer uit naar een teamsport.

Zomerse verveling.

Het is zomer. Helaas biedt Nederland niet altijd zomer zoals het in het woordenboek omschreven staat. De Nederlandse zomer kent verschillende zonnige en warme dagen, maar ook veel regenachtige kutdagen. Tijdens deze regenachtige kutdagen ga je jezelf al gauw de tering vervelen.

Op televisie is weinig spannends te beleven. Of je moet een enorme fan zijn van zomergasten. Zoals Thijs Willekes over witte leggings zegt: ‘Daar doe je niemand een plezier mee.’ Dat omschrijft ongeveer tevens wat ik van zomergasten vind.

Maar terug naar de regenachtige zomerdagen waar je jezelf de tering verveelt. Want naast een spelletje ganzenbord of mens-erger-je-niet, kun je ook gewoon een serie kijken. Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik niet het type ben die een serie gaat volgen. Maar ik heb me laatst over laten halen om voor de aardigheid eens naar de eerste episode (de pilot) te kijken van de serie ‘Fargo’, gebaseerd op de gelijknamige film uit 1996. En het was zeer de moeite waard.

Ik heb alle episodes van Fargo gezien en het was alles behalve een witte legging. Het chille aan Fargo is dat de serie maar uit één seizoen bestaat. Je bent dus niet tot kerst bezig met het kijken van alle afleveringen en seizoenen. Daarnaast bevat de serie iets kleinschaligs. Het speelt zich af in een klein stadje waar vrijwel iedereen elkaar kent. De personages zijn bij wijze van spreken te tellen op twee handen en een dobbelsteen. Tot slot heeft Fargo gedurende het hele seizoen een goede balans en afwisseling tussen actiescènes en rustigere scènes.

Fargo dus. Een aanrader voor iedereen die zichzelf een plezier wilt doen. En fuck witte leggings.

Verwaarloosde kamerplantjes.

Het klinkt je vast bekend in de oren wanneer ik zeg dat de televisie steeds vaker aan staat. Ze staat aan, maar er wordt geen aandacht aan geschonken. Ze staat aan, maar niemand hoort, ziet of reageert op wat ze te melden heeft.

De televisie staat aan en smeekt naar oogcontact met de mens, maar de mens is keihard. Genadeloos wordt ze vervangen door andere gadgets die meer hebben te bieden dan het inmiddels decoratieve accessoire. Kieskeurig.nl heeft nog net niet de optie om televisies met kamerplanten te vergelijken. Zo decoratief is ze aan het worden. Zo met-één-been-in-het-graf is ze aan het worden.

Maar het komt niet door haarzelf, ze doet tenslotte haar uiterste (innovatieve) best om met de tijd mee te gaan. Langzaamaan wordt ze uitgebonjourd. Mensen zijn niet meer trouw aan de televisie en men is continu op zoek naar iets nieuws, iets anders, iets gebruiksvriendelijker. De mens is keihard en gaat lekker vreemd met meneer Smartphone en mevrouw Tablet. Uitzending gemist is sexy, begripvol en toegankelijk voor iedereen. Dat streamen is helemaal hip en leuk, maar klinkt als een slet.

Maar wie kan het de mens kwalijk nemen. De televisie niet, want die is niet meer en niet minder dan een kamerplant. En water geven zit er ook niet in. Is het dan nu gewoon een kwestie van afwachten totdat meneer Smartphone en mevrouw Tablet worden uitgebonjourd en naast televisie komen te liggen?

Kijk ze nou, drie uitgedroogde, deco kamerplantjes op een rij. Wederom zonder genade uitgebonjourd voor een gadget die nóg toegankelijker en nóg meer begrip heeft voor de mens. Een gadget die nóg beter voldoet aan onze ‘behoeften’. Nóg sletteriger, net als ons.