Een letterlijke en figuurlijke afvalrace vol proeven en
eliminatierondes. En dat allemaal op een onbewoond eiland, in de jungle of een
andere middle of nowhere. De kandidaten worden geestelijk en lichamelijk op de
proef gesteld tijdens het avontuurlijke verblijf. Tijdens het spel leven de
deelnemers afgezonderd van de buitenwereld, terwijl de buitenwereld naar hen
kijkt. Als pionnen in de rimboe.
‘Expeditie Robinson’, ‘Ik Ben Een Ster, Haal Me Hier
Uit!’ en ‘Atlas’ zijn avonturenseries waarbij, hoe kan het ook anders, BN’ers in het middelpunt staan. Inderdaad. Weer die BN’ers. Ik volg de drie genoemde spelshowseries
niet, maar ik weet nu al wat ik er niet leuk aan vind.
Inderdaad. De BN’ers.
Wanneer je bijvoorbeeld meedoet aan een programma als
Expeditie Robinson, vereist het spel niet alleen geestelijke en lichamelijke
kracht. Je moet het spel strategisch en tactisch kunnen spelen. BN’ers kunnen
vast en zeker strategisch en tactisch spelen, maar ze zullen altijd de camera
in hun achterhoofd houden.
De camera laat de reputatie en het imago van de BN’er
zien. Best belangrijk voor de BN’er. De BN’er speelt eigenlijk twee spellen.
Het tweede spel is namelijk het spel van populariteitsgehalte-waarborgen. Ze
willen leuk overkomen voor de buitenwereld.
Ik pleit daarom voor avonturenseries zonder BN’ers. De
gewone burger begint het spel namelijk bij nul. De buitenwereld en de camera
weet namelijk (nog) niks over de deelnemers. Niemand heeft (al) een reputatie
of imago en niemand houdt rekening met de camera en de buitenwereld. Ze doen
niet mee om leuk gevonden te worden door het publiek. Ze doen mee om het spel
te winnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten