Dagelijks zit ik met afschuw te kijken naar de televisie.
Dat konden jullie wellicht al enigszins opmaken uit mijn voorgaande blogposts. Maar
niet alleen de zenders en de daaronder vallende programma’s zijn als een half
opgezette circustent waarbij de meest bijzondere act een kaarttruc is die
iedereen al kent. Nee. Ook de daaronder vallende presentatoren en andere
zogenaamde ‘BN’ers’ zijn dikwijls zorgwekkend te noemen. Zorgwekkend als het
lettertype Comic Sans op een visitekaartje van een belastingadviseur.
Met enige regelmaat ga ik proberen om een soort
terugkerende categorie blogposts te plaatsen. De vraag waarom bepaalde BN’ers
als maar weer tevoorschijn komen op mijn televisie, schiet mij vaak te binnen.
Vaak als zijnde dagelijks. BN’ers die naar mijn idee eigenlijk geen BN’ers
zijn. En nu hoor ik jullie al vragen: ‘Waarom kijk je er dan naar?’ Dat kan ik
je uitleggen.
Nederland telt maar liefst facking veel BN’ers. Dat is
net zoveel als fucking veel, maar dan net iets meer en net iets te focking veel.
Al die facking veel BN’ers zijn verspreid over ongeveer tien Nederlandse
televisiezenders. Ik kan je vertellen dat de kans groter is dat ik een
belastingadviseur tegenkom die mij een visitekaartje geeft in lettertype Comic Sans,
dan wanneer ik televisie kijk zonder ook maar één van die BN’ers tegen te
komen. Ontwijken is niet te doen. Alsof je Don’t Tap The White Tile op je
afstandsbediening aan het spelen bent.
In de categorie ‘Like Or Dislike’ licht ik telkens twee
BN’ers uit. Ik vertel kort waarom ik de ene BN’er mag en waarom ik de andere
BN’er niet mag. Welke BN’er geef ik kudos en welke BN’er niet? Morgen dus de
allereerste Like Or Dislike blogpost. Een blogpost met Rob Geus en Rob Verlinden. Een soort
Rob versus Rob.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten